سوره آل عمران آیه 135

وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ

وَمَنْ یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ یصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ یعْلَمُونَ

و آنها که وقتی مرتکب عمل زشتی شوند، یا به خود ستم کنند، به یاد

خدا می‌افتند؛ و برای گناهان خود، طلب آمرزش می‌کنند -و کیست جز

خدا که گناهان را ببخشد؟ و بر گناه، اصرار نمی‌ورزند، با اینکه می‌دانند.

خنثی کننده ی توطئه ی شیطان

از امام صادق علیه السلام نقل شده است :

«هنگامی که این آیه نازل شد و گناهکاران توبه کار را به آمرزش

الهی نوید داد ، ابلیس سخت ناراحت شد و تمام یاران خود را با صدای

بلند به تشکیل انجمنی دعوت کرد.

آنها از وی دلیل این دعوت را پرسیدند. او از نزول این آیه اظهار نگرانی

کرد. یکی از یاران او گفت :من با دعوت انسان ها به این گناه و آن گناه،

تاثیر این آیه را خنثی می کنم.

ابلیس پیشنهاد او را نپذیرفت. دیگری نیز پیشنهادی شبیه آن کرد که آن

هم پذیرفته نشد.

در این میان، شیطانی کهنه کار به نام " وسواس خنّاس " گفت : من

مشکل را حل می کنم .

 ابلیس گفت : از چه راه ؟

وسواس خنّاس گفت: فرزندان آدم را با وعده ها و آرزوها به گناه آلوده

می کنم و هنگامی که مرتکب گناهی شدند، یاد خدا و بازگشت به

سوی او را از خاطر آنها می برم.

ابلیس گفت : راه همین است و این ماموریت را تا پایان دنیا بر عهده ی

او گذاشت. »1

اصرار بر گناه؛ مغایر با استغفار

 این جمله از آیه که می فرماید « و بر گناه، اصرار نمی‌ورزند » ، این

نکته را روشن می کند که اصرار و پافشاری بر گناه، با استغفار و طلب

آمرزش از خدا به کلی منافات دارد.

از امام صادق علیه السلام نقل شده است : 

« کسی که بر گناه پافشاری کند و در عین حال استغفارکند،

همانند ریشخندکنندگان است. »2

در روایتی دیگر از از امام صادق علیه السلام آمده است :

« هیچ گناه کوچکی با پافشاری و اصرار بر آن ، دیگر کوچک نیست

و هیچ گناه بزرگی با استغفار و طلب آمرزش ، دیگر بزرگ نیست.» 3

1 – نمونه، ج3، ص 121

2 – اطیب البیان، ج3، ص 362

3 – المیزان، ج4، ص 26